Academia Occitana
Ramèl de pròsas
Prològue d’Augièr a Monsur de Seré (1583)
Occitan lengadocian (Albigés). Tèxte original : solament ortografiat.
Monsur, ieu vos èi demostrat en rima la rason per que ieu vos èi dediat lo libre, e aras ieu vos vòli demostrar en pròsa, s’el vos plai, la rason per que ieu l’intitulli lo Banquet. La rason es per çò que vos me menèretz en un banquet, qu’èra lo plus bèl e milhor aprestat que n’aja vist en ma vida.
Mas el me soven que’n no’n retornant, dos o tres vos disèron que las viandas d’aquel banquet èron mal prèstas e mal aparelhadas ; e vos, encaras que saugèssetz lo contrari, lor disèretz un mot, que m’agradèc fòrt, quand lor disèretz que los sages òmes non i van pas portar lor còrs per lo ramplir, coma qualque vaissèla, sonque per intencion d’i passar lo temps. E quand ieu entendèri vòstre dire, ieu me pensèri que ieu èra vòstre drech cosinièr ; e me soi asardat de vos preparar aqueste banquet, per acomplir vòstres desirs ; car vos trobaretz que aiçò n’es pas banquet de gens goludas, nimai d’aquels banquets que fasion, lo temps passat, los Egipcièns, qu’èron tristes ; car lor costuma èra que, quand tots èron en taula, puèis un lor monstrava una notomia seca del còrs d’un òme mòrt, e lor disiá : « Sovenga vos que’n brèu de temps totis vendretz aital. ».