Academia Occitana

Margarida de Tifault, « presidenta de Niquet » (Bellòc ? – París 1767).

Aviá esposat en 1722 Josèp de Niquet (Narbona 1701- París an III), nomenat la meteissa annada president a mortièr del parlament de Tolosa. Aquela pichona pèça de circonstància es un testimoniatge preciós de la libertat de ton e de l’emplèc de l’occitan dins l’auta societat tolosana al s. XVIII.

Cantat a l’archevèsque de Tolosa que sopava en çò sieu.

I

Un confessor fòrt indiscrèt,
en confessant me demandèt
se n’èri estada aimada.
Òc-ben,
e se m’èri laissada…
Vos, m’entendètz ben.

II

Se m’entendètz, m’entendètz ben,
se m’entendètz, digatz pas ren,
vos, sètz lo sol pecaire,
òc-ben,
a qui laissariá faire…
Vos m’entendètz ben.

III

Monsur lo president Niquet,
jo vos au disi franc e net,
se me’n teniatz rancuna,
òc-ben !
ne’n portariatz mai d’una…
Vos m’entendètz ben.

au = o