Augièr Galhard (Rabastens c. 1530 – Pau ? 1595 ?)
A tots los que se fachon quand Augièr va a cò de monsur de Dariat.
Jamai non me veiriatz jogar de la pigassa
a l’encontra dels orms ni contra los garrics,
se dedins Montalban ieu aviá fòrça amics
coma monsur Dariat que, quand i vau, m’embraça.
Cent còps m’a fach manjar damb el la pola grassa,
amai cent autres còps pastisses e perlics,
que per aquò sap mal a qualques fantastics,
quand veson que ieu soi a la siá bona graça.
Ò quin amic ieu ai en monsur de Dariat !
Jamai a sa maison ieu n’i tròbi feriat : [jorn feriat]
astes e capfoguièrs tots los jorns i trabalhon.
Dieu del Cèl lo mantenga e los de son ostal,
que puèissas aprèp el tots puèscon far aital
e que tant que viuràn jamai bens non lor falhon.