Academia Occitana

A l’epòca non èran que sèt. Ara sèm vint. De borgeses* vòli dire. Los sèt borgeses de Tolosa fondators istorics en 1323 del Consistòri del Gai Saber, e nosautres qu’avèm seguit. Òc, vint borgeses e borgesas, mas, per corregir una error jornalistica, cap de Tolosan vertadièr. A l’ora d’ara çaquelà, « borgés » non vòl pas mai dire « ciutadan », mas qu’aparten a una classa sociala expleitadoira dels trabalhaires. E lo moment sembla vengut per nosautres de far, coma se deu, nòstra autocritica davant lo tribunal popular, de levar las masquetas. Aital : avèm Joan qu’es (tròp) sovent a París ont, per sos afars trebols, ten son burèu dins un lòc qu’estimam mai non citar ; avèm Florian e Franc que jògan a lo qu’aurà lo yacht mai grand mercés als dreits d’autors que recebon de l’IEO e de Vent Terral ; avèm Anna Maria installada segur a Niça per sos afars de casinos e que nos ven retrobar cada mes a Tolosa amb son jet privat ; avèm Andrieu qu’edita e reedita sos obratges, çò sembla, per simpla provocacion cap a los que bracejan ; avèm Estève, que non sabèm tròp quin trafec internacional amaga jol títol Arts d'Òc e d'India ; avèm Rodgièr que, en mai d’èsser escandalosament president dels elegits occitans, pren son batèl per las Islas grègas tre que lo temps vira al bèl ; avèm Felip que reclama pel Collègi d’Occitania la paritat de mejans amb lo Collège de France e per el lo títol de membre de l’Institut ; avèm Marçal, agent provocator mandat per la borgesiá barcelonesa per preparar l’annexion d’Occitania, e que cada… tres o quatre matins, en se rasant, se vei president d’aquel Estat novèl, amb Jòrdi (el demorat estrategicament dins l’ombra) coma primièr ministre ; avèm Murièl qu’amb lo succès de son darrièr C.D. ven de préner la majoritat de las parts als Pescafins, lo palaci celèbre de Pinsaguèl ; avèm Nicolau qu’organiza cada mes dins una escura reirasala d’albèrga de dinnars occitans, las famosas mesadièras, amb de notables de la vila, quitament de politicians de dreita ; avèm Joan Francés que creèt e baileja (e de còps balaja) un ostal de sense abrics apelat Ostal d’Occitania ; avèm Arno que mena una vida de dandy dins los lòcs a la mòda e ròda en veituras de luxe, aquò sense una justificacion clara de revenguts (sa foncion de professor d’occitan seriá una tapadoira) ; avèm Joan Jacme, qu’en mai d’èsser director del festenal Deodat de Severac e de qualques autres, es intrat en negociacion amb la municipalitat de Tolosa per crompar lo teatre del Capitòli ; avèm Delfina que non contenta d’èsser una activista màger de l’òrre DCL occitan, mestreja lo mercat dels guits e de las aucas de la val de Sava sul plan internacional ; avèm Pèire, qu’après aver ocupat tant de pòstes prestigioses, contunha de destorbar lo debanar pasible de l’occitanisme per son sosten als trabalhs de l’Acadèmia ; avèm Jusèp Loís, non solament director de la politica lingüistica del Conselh General d'Aran, mas encara proprietari novèl de l’estacion d’esquís de Vaqueira ont recep amb onor son amic lo rei d’Espanha ; avèm Jacme, las que las de sas gramaticas roneotadas e de sos diccionaris estampats per un reitor de campanha, que ven de crompar la societat Bescherelle ; e ieu enfin que m’aprèsti a lançar una OPA sul Congrès Permanent de la lenga occitana. Caliá que tot aquó foguèsse dit. Esperam la senténcia.

J. P.

* cf. Lo Jornalet : http://opinion.jornalet.com/girbau/blog/418/leuroregion-aquitania-euskadi-los-occitans-sem-inferiors – comentari 15