Academia Occitana

Non sai se coneissètz lo Collègi d’Occitania, gaireben centenari, eretièr del movement de refòrma endralhat per Josèp Ros, Prospèr Estieu, Antonin Perbòsc e Josèp Salvat, creat per Prospèr Estieu e Josèp Salvat e reconegut d’utilitat publica, sa bibliotèca de qualque 30 000 títols, sos manuscrits prestigioses de Mistral, Forès, Estieu, Perbòsc, Filadèlfa, Paulin, Bodon e fòrça autres, sa revista Lo Gai Saber, sos corses per correspondéncia etc. Avètz benlèu rencontrat de tèxtes publicats 50 ans abans Alibèrt e escrits en grafia… alibertina, amb la distinccion « o » e « ò ». E ben figuratz-vos qu’ongan, coma despuèi d’annadas, lo Collègi d’Occitania ven de sollicitar per sosténer sas activitats una subvencion al Conselh Regional de Miègjorn-Pirenèus. Mas aqueste còp, i a quicòm de nòu. Lo president ven de recebre de l’administracion regionala una demanda de « precision per rapòrt als ligams (del Collègi) amb lo « Congrès permanent de la lenga occitana », laquala soslinha qu’es una « condicion (…) necessària per la seguida del tractament (del) dossièr ». Una question de legitimitat segur, quand se sap que dins lor temps, l’Escòla Mondina, l’Escòla Occitana e lo Collègi d’Occitania (ara reünits) foguèron « autoproclamats ». Mas i aurà benlèu una compensacion : los eretièrs d’Estieu e de Perbòsc serián convidats a aquela òbra màger de reinventar lo Felibritge.

J. P.