Academia Occitana

Dins un libre recent - La féodalité languedocienne (sic) XIe-XIIe siècles -, l’istoriana Hélène Débax (devath !), de l’universitat del Miralh, nos porgís un vejaire interessant sus una question tan viva e tan d’actualitat coma la de l’immigracion, del dreit de vòte pels estrangièrs, del dreit del sòl e del dreit de la sang. Benlèu la siá posicion semblarà pro sevèra a mai d’un per son caractèr restrenhant. Aital, per ela (p. 25) : « Los comtes de Tolosa non son pas tolosans nimai meridionals (sic). Son eissuts d’una granda familha de la Reichsaristokratia(*), la dels « Nibelungen istorics » aliats amb los Guilhelmidas d’Auvèrnhe. Lo primièr aujòl conegut, al començament del sègle IX, Folcaud missus en Roergue… ». Adonc, entre aqueste Folcaud roergàs, paire del primièr comte raimondin de Tolosa, e nòstre malastrós Raimond IX, s’èran passats mai de quatre sègles e podèm comptar a la gròssa que s’èran succedits un brave quinzenat de generacions. E tot aquel monde èra demorat franc, ni cort ni costièr ! Cal ben reconéisser que l’afirmacion de la dòmna non es pas per encoratjar en çò nòstre los immigrats ansioses de lor integracion. Mas los cal rassegurar : son eles, los raimondins qu’o an volgut aital per non se mesclar amb aqueles paures occitans que totjorn lor calguèt de mèstres venguts del defòra. Per servar lor puretat raciala, benlèu son anats cercar lors femnas exclusivament en Franconiá ? Benlèu non avián de femnas e se reprodusián per clonatge, de mascle en mascle, çò qu’explicariá tota aquela tièra de Raimonds ? Non, res de tot aquò : coma dins las dinastias faraonicas, an esposat lors sòrres : an practicat lo maridatge consanguin.

J.P.

 (*) En francic (?) dins lo tèxte.