Academia Occitana

Atal s’exprimís La Setmana, mas escotam-la encara per ne saber mai :  L’ahar qu’ei simple : La Setmana qu’a depausat un dossièr auprès de l’Estat entà aver ua ajuda (com ac preved la lei) entà méter en plaça un site en linha. Aquò que hè partida de las ajudas a la premsa entà que posca passar l’etapa deu numeric qui càmbia plan la situacion de l’informacion sus papèr. La Setmana qu’a dret a aquera ajuda mes la CPPAP que l’infòrma que serà non pas de 60 o 70% com aquò deu estar per tot jornau d’informacion mes sonque de 40% pr’amor que serà un site redigit sonque en occitan. Sèm plan d’acòrdi per trobar escandalós que la premsa occitana siá atal censurada. Sostenèm la protestacion de La Setmana e sèm aüroses de li poder donar lo resson que se merita. D’ont mai qu’aquela espròva li permet un plan util examen de consciéncia. E cossí non saludariam pas aquel gèst de dignitat retrobada que la condutz umilament a prononciar son mea culpa, ela que non acceptèt jamai, despuèi quatre ans, d’assabentar sos lectors de l’existéncia de l’Acadèmia occitana, ela que non diguèt pas un mot tanpauc de quicòm tant espectaclós coma las exposicions bilingüas dels dos musèus màgers de Tolosa l’an passat. Tant tardièras que sián, sas desencusas nos tòcan e li fan onor : Qu’ei insuportable e minable de horar atau los principis de basa d’ua democracia (…)… A quan lo contaròtle lingüistic e ideologic de la premsa ? Tant de contricion fòrça lo respècte.

J.P.