Academia Occitana

Valèri Bernard (Marselha 1860 – id. 1936).

Po(d)ès plus far tirar, siás caronha !
Cadun ti raca sus la tronha !
Ti fugisson coma la ronha !

Ave Regina Caelorum.

Èstre pas mai que la fangassa
monte cadun passa e repassa,
o lòng martiri dei bagassas !

Consolatrix afflictorum.

E dau fons d’aquela bordilha,
sei sovenirs de joina filha
li meton lo còr en dolilha :

Ave Regina virginum.

O ! la prima flor de son atgi !
Quand s’en anèt de son vilatgi,
pura coma un ièli sauvatgi !

Ave Domina Angelorum.

Roigant lo pan de la misèri,
grandisse dins lei trebolèri…
Sei gents dòrmon au cementèri.

Salve radix, salve porta.

Alòr si vist – la putanèla –
quand, devenguda una orfanèla,
moriá de fam e de vanèla.

Ex qua mundi lux est orta.

Pietat ! Per ganhar sa sopada,
en un canton s’èra estropada :
e la vaquí filha trompada !

Gaude virgo gloriosa.

Giblada per la man brutala
dau besonh, davalèt l’escala :
ara es la puta que s’estala.

Super omnes speciosa.

Jamai lassa de potonada,
a la crapula abandonada,
qunte infèrn es sa destinada !

Ad te suspiramus, stantes.

Espostemida fins qu’eis òsses,
la paura ròssa que si tòrce
a l’espitau fau que s’amòrce.

In hac lacrymarum valle.

De veirola siás agonida :
e vaquí ta bèla fenida,
o paura filha aputanida !

O dulcis Virgo Maria !