Teodòr Aubanèl (Avinhon 1829 – id. 1886)
A August Forés
Ò chata, fresc rasim onte voudriáu becar !
Una fai mi delices e me ponch d’amaressa :
sis uèlhs verds coma l’aiga, un brisonet macats,
tresluson d’ignoréncia e d’estranja arderessa.
Son vestit leugeiret non sembla la tocar ;
lo fishú clarinèu a polits plecs careça
lo sen arredonit que se vei bolegar.
Un vèspre, n’aviáu fam, e dins mi braç l’ai pressa,
l’ai emportada au fons di lèias… Li violons
jogavon, danceriam : ela, sus mon espatla,
reversant tendrament sa tèsta fina e palla ;
ieu a lòngs flòts bevent l’onda de si peus blonds
que lo vam de la dança a mi bocas emmandava ;
e de si grands uèlhs verds, muta, me regardava.
(Li filhas d’Avinhon, 1885)