Nicolau SABÒLI
(Monteus 1614 – Avinhon 1675)

NADAU

Sant Josèp

Òu ! De l’ostau ! Mèstre, mestressa,
varlet, chambrièra, çai li a res !          [çai i a res]
Ai dejà picat pron de fes,
e res non ven ! Quinta rudessa !

L’òste

Me siáu dejà levat tres còps ;
s’aiçò dura, dormirai gaire.
Cu pica abàs ? Qu’es tot aquò ?
Quau siás ? Qué volètz ? Qué fau faire ?

Sant Josèp

Mon bon amic, prenètz la pena
de descendre un pauc aiçavau :
voudriatz lotjar dins vòste ostau
ieu solament ame ma femna ?

L’òste

Vautres siatz de trobla-repaus ;        [trebola]
siás d’aquestei batur d’estrada          [bateire]
que sonjatz ren qu’a faire mau.          [pensatz]
Adieu-siatz ! Ma pòrta es serrada.

Sant Josèp

Nasarèt es nòsta patria ;
ieu siáu pas tau que me cresètz :
siáu fustièr, m’apèle Josèp,
ma femna s’apèla Maria.

L’òste

Çai li a pron gent, vòle plus res !      [çai i a]
Dieu vos done melhor fortuna ;
se me cresètz, demandaretz
ont es lo logís de la luna…                [la lòtja]

Sant Josèp

Retiratz-nos, qué que nos còste :
lotjatz-nos dins lo galatàs ;
vos pagarem nòstre repàs,                [repais]
coma s’eriam a taula d’òste.

L’òste

Vòste sopar serà mau cuèch ;
crese que faretz paura chiera ;          [« bonne chère » : bona vida]
car, per segur, aquesta nuèch,
vos lotjaretz a la carrièra.

Sant Josèp

Nos tratètz pas d’aquela sòrta :
elàs ? Vesètz lo temps que fai !
Durbètz-nos ! S’estatz gaire mai,
nos trobaretz mòrts a la pòrta !

L’òste

Vòsta molhèr me fai pietat,
e me rend un pauc plus afable :
vos lotjarai per caritat
dins un pichòt marrit estable.