Academia Occitana

Suson de Terson (1657-1685).

                                   A la memòria de Cristian Anatòli

Cançon XIX

Diluns ven lo meu fringaire,
diluns quita sos valons.
Elàs ! cossí poiriam faire
per acorchar [lo]s autres jorns ?
Aquestes jorns, ieu languissi,
paura ! que no’n pòdi pus.
Se sens morir los sofrissi,
es que menan al diluns.

Cançon XX

En tot que la tendressa
siá tot çò que nos plai,
ai ! la granda feblessa
de se rendre jamai !
Qué que diga un fringaire,
cal pas aimar, pecaire,
car, quand òm aima un còp,
totjorn òm aima tròp.

Cançon XXI

Dins aquesta campanha,
tot me ritz, tot me plai.
I vivi sens companha,
non languissi jamai.
Tu dises, mon fringaire,
çò qu’ieu li pòdi faire :           [li=i]
t’i vòli desbrembar.
Non soi pas sens afar.