Academia Occitana

August Forès (Castèlnòu d’Ari 1848 – id. 1891).

Sièsta

A mon amic Clar Glèisas
6 de mai 1879.

Dins son penchenador de batista, son còrs
qu’es tot enfarinat d’una posca audorosa
de ris, sembla estropat de nívol vaporosa.
Son sen ròse e piucèl es fresc coma de ròs.

S’espandís sus son lèit, los braces nuds, urosa
dins una sòm serena, e mòstra son pè gròs
coma’l de Cendrilhon. Qu’es suava ! Qun tròç
de diva a fa badar de talent amorosa !

Al còl, pòrta’n riban prim, d’un roge de fòc ;
sos pelses d’un bèl negre amanhagon d’un flòc
sedós son còl de bronze e son espatla nuda.

La sieu cramba es tampada e plena de frescor ;
i treva un gai perfum, mentre que la calor,
defòra, suls blats d’òr, brusís ardida e ruda.