Academia Occitana

Xavièr Navarrot (Auloron 1799 - Luc de Bearn 1862)

A ! Maudit sia l’auserèr

Decembre de 1851 [en resson al còp d’Estat]

Piula, piula, mair desolada,
que t’an raubat tos ausilhons,
la tan doça e tendra coada
de tos bienaimats auringlons !
Praubina, on t’en èras anada ?
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

On èras donc, prauba auringleta,
a caçar l’ahoalh deus mosquilhs ?
Quins prats rasava ton aleta,
quan te raubavan los tons hilhs,
prauba mair, tà’t leishar soleta ?
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

Mèrlos e gais de la contrada
portant ben s’èran reunits ;
perqué non davan hòrt l’aubada
a-d-aqueth gran volur de nids ?
Eths n’an donc ni còr ni corada !
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

Vè’n a travèrs de las heuguèras
e per los camps piular ton crit,
plora, plora per las ribèras !
L’auserèr que se t’en arritz,
com si cantavas banalèras !
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

Vè’n, prauba mair, e vòla, vòla,
vè’n te suspéner aus barrolets
de l’impietadosa cajòla,
on piulan los tons auringlets,
o còthpodà’t per aquiu… hòla !
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

Dieu ! Quin las alas e’us possavan
au sorelh de la Libertat !
En son aunor quin eths piulavan,
tot çò qui’us avès, tu, piulat !
Perqué donc a tu no’t gahavan ?
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

Dab eths que sias presonèra,
dab eths au mens poiràs morir !
Dilhèu, per la tèrra estrangèra,
totun morirés de chagrin
de’t véder sola sus la tèrra !
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

Vè’n, prauba auringleta esbarrida,
vè’n donc, qu’en ei enquèra temps,
on lo ton còr de mair te guida…
Tà tu non i a mei de printemps,
ni mei de libertat ahida !
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de ton nid los te tirè !

Jo medish

Vielh passeron, sens camarada,
- que’us m’an tots metuts en preson ! –
sia lo matin, la vrespada,
a qui piularèi ma cançon ?
A-d-eths, abans, l’aurí piulada…
Tròp que’m revié l’arreporèr !
A ! Maudit sia l’auserèr
qui de lor nid tots e’us tirè !