Academia Occitana

Antòni Fabre d’Olivet (Ganges 1767 – Paris 1825)

Cançoneta (1803)

Ara que ven de nàisser
la sason dels amors,
que l’anhèl torna pàisser,
aimatz, joines pastors ;
l’aigueta que mumura,
los aucelets, las flors,
tot ditz dins la natura,
aimatz, ren n’es tant doç.

Una pastoreleta
es una tendra flor
que Zefir, sus l’erbeta,
espelís d’un poton ;
se la volètz polida,
portatz i lèu la man ;
la trobaretz passida
s’esperatz a deman.

Profita pastorèla,
dels jorns de ton primtemps ;
plai dessan que siás bèla,
aima quand n’es lo temps ;
l’aigueta que murmura,
los aucelets, las flors,
tot ditz dins la natura
aimatz, ren n’es tant doç.