Academia Occitana

Dins un jornal en linha dont l’objectivitat non es l’atot màger e que fins ara observava escrupulosament lo silenci organizat altorn de l’Acadèmia occitana, aquí que non se parla mai que d’Acadèmia, o puslèu d’acadèmias ! E òc. Après la creacion de l’Institut d’Estudis Aranesi-Acadèmia aranesa dera lengua occitana e la preséncia dins aquel organisme de membres de l’Acadèmia occitana, caliá trobar quicòm mai. Fin finala, bastava d’apelar « acadèmia » totas las associacions que se podián semblar ocupar de nòrma occitana. S’arrestèron a la chifra magica de sèt, de segur en omenatge als « sèt trobadors » que fondèron lo Consistòri. Citam aquelas « acadèmias » novèlas dins l’òrdre donat per l’autor de l’article (totjorn objectiu de segur) :

Lo Conselh de la Lenga Occitana (CLO). Avèm dit aquí una part menuda de çò que pensam d’aquel directòri dont la tòca principala èra d’impausar un aggiornamento de l’òbra d’Alibèrt, o dit autrament de sapar del dedins sos principis fondamentals jos l’aparéncia d’una fidelitat respectuosa. Son influéncia destructritz a envasit a l’ora d’ara l’escrit occitan, mai que mai la premsa susdita e sas « ratapenadas » celèbras (puslèu que de « ratapenada », seriá mai just de parlar de « quimèra », monstre a l’encòp leon, cabra e dragon, mas i auriá ambigüitat de sens). Rapelam qu’aquel organisme se calèt en 2007 e que sèm en 2014.

L’Institut d’Estudis Aranesi-Acadèmia Aranesa dera Lengua Occitana (IEA). Se creèt en 2014 amb lo sosten de l’Acadèmia occitana e malgrat l’oposicion activa del Congrès permanent de la lenga occitana. Aquí, lo jornal en question se contenta de « normalizar » (en tota objectivitat) son nom oficial en « Institut d’Estudis Araneses-Acadèmia Aranesa de la Lenga Occitana ». I vesètz de rèirepensadas vosautres ?

Lo Congrès Permanent de la lenga Occitana (CPLO). Pel primièr còp legissèm qualques vertats sus aquel organisme e ne sèm estabosits… Pel demai, non vesèm en qué seriá una acadèmia.

L’Acadèmia Occitana-Consistòri del Gai Saber (AOCGS). Aprenèm que « Compren d’excellents lingüistas » e que « Compren tanben de non-lingüistas », çò qu’es vertat e reivendicat : estimam mai los occitanofòns senats que los marrits lingüistas. E aprenèm tanben, la cima de l’ipocrisia, que violam « los principis d’Alibèrt e del CLO ». Oblidan de dire que l’Acadèmia occitana es lo sol organisme a l’ora d’ara que foncciona - aquò despuèi 2008 - coma una acadèmia vertadièra (mas o sabon pro per bastir aquela amalgama).

La Comission Internacionala per la Normalizacion Lingüistica de l’Occitan Alpenc (CINLOA). Sèm contents d’apréner l’existéncia d’aquestes collègas internacionals, mas sembla que lor competéncia es fòrça especializada. E nos descobrissèm de punts comuns, eles tanben « viòlan Alibèrt e lo CLO ».

Lo Conselh de l’Escrich Mistralenc (CEM). Una autra descobèrta de tria. Mas aquestes que trabalhan « sus la nòrma mistralenca » se contentan de violar Mistral.

Lo Grop de Lingüistica Occitana (GLO). Un excellent organisme qu’adoptèt « la nòrma classica d’Alibèrt e del CLO » e que « foguèt actiu un pauc abans e un pauc après 2010 ». Per los qu’o an oblidat, sèm totjorn en 2014.

E es tot. An oblidat l’Acadèmia gascona de Baiona, la mai venerabla de totas, fondada en 1926, e lo Collègi d’Occitania d’Estieu, Perbòsc e Salvat, fondat en 1927.... Mas tanben l’Escòla Gaston Fèbus (passada a la grafia classica mercés a JSL), l’Institut occitan e sas activitats nombrosas, Per Noste e sas preciosas publicacions sus l’occitan gascon… e benlèu l’Institut d’Estudis occitans al qual devèm quasi totes los diccionaris normatius actuals (discutibles de segur) sus la lenga centrala, los (amassa o desseparats) de C. Laus, M. Braç, R. Martí, C. Molinièr, A. Roch, I. Lavalada, J. C. Sèrras… Lo « Tot en un » de Sèrras ven de conéisser ongan sa tresena edicion. Donam l’informacion.

J.P.